Mo syi Switi Sranan
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
12 Mei 2007 | Suriname, Paramaribo
Hier zit ik dan even uit de zon, onder het genot van een glas markoesasap en de overheerlijke spritsjes (door de moeder van een kind uit mijn stageklas gemaakt) met de blijvende irritante muskieten die om mijn benen heen vliegen, mijn laatste verhaal te typen.
De tijd is gevlogen en daarom typ ik dan ook met een wat raar gevoel dit laatste verhaal, het zou namelijk net zo goed een van de eerste kunnen zijn.
Gister was het dan zover: afscheid nemen op stage. Ik zal jullie vertellen, ik werd gewoon met een nerveus gevoel wakker. De afgelopen tijd heb ik zo vaak in de klas gestaan met het gevoel van, wat ga ik deze kinderen missen. Op de een of andere manier bouw je met deze kinderen een hele andere, een speciale, band op dan in Nederland. De kinderen waarderen het zo enorm dat je bij hun in de klas bent en dat steken ze niet onder stoelen of banken. Het enthousiasme wat van ze afstraalt als ze je zien, de vele tekeningen, de reacties op mijn lessen en de mooie woorden die ze op het laatst in mijn dagboek geschreven hebben. De woorden ‘ik ga je missen’ , ‘kom je gauw terug’ en zelfs ‘i love you’ laten je op het laatste dan niet meer koud. En wat het dan misschien net wat moeilijker maakt is het feit dat je weet dat je deze kinderen waarschijnlijk niet meer terug zal zien.
Maargoed, hoe was het afscheid dan? Het was een geweldige en gezellige dag! Ik ben de dag creatief met ze begonnen. De kinderen waren verdeeld in groepen en elke groep ging wat anders doen: stempelen met okers, schilderen, prikken of scheuren en plakken. Ze waren gedreven en het eindresultaat mocht er zijn, een pracht aantal werkjes. Verder hadden de kinderen spelletjes van thuis meegenomen waarmee ze vervolgens een hele tijd mee zoet zijn geweest. Tussendoor had ik wat te snoepen voor ze: een lange jan en spekjes. Ondertussen werd de gezelligheid een heel klein beetje verstoord door het licht dat uitviel, de regen viel werkelijk waar met bakken uit de hemel waarbij ook onweer en bliksem tevoorschijn kwam. Op het einde van de dag stond het water tot aan het klaslokaal!
Maar natuurlijk verstoorde dit de gezelligheid niet en zijn we vrolijk door gegaan met spelletjes.
Toen het einde van de dag in zicht kwam heb ik dan eindelijk de cadeautjes van de kinderen uitgepakt. (dit had ik voor op het laatst gepland, terwijl de kinderen dit het liefst al aan het begin van de dag gegeven hadden) Van de hele klas heb ik een groot doek gekregen met daarop hun beide handen en naam. Daarnaast nog een servettenhouder. Verder hadden heel wat kinderen nog eigen cadeautjes bij: een shirt van Suriname, pennen, ketting, oorbellen, enkelbandje, badpakket, mok, tas, sjaaltje (voor het koude Nederland juf!), button (you’re the best teacher) en wat tekeningen. Kortom, ik ben behoorlijk verwend. Maar er is een klein probleempje: ik vrees dat mijn koffer al te zwaar is zonder al deze spullen...
Natuurlijk heb ik de kinderen ook nog verwend met een kleinigheidje, voor elk kind had ik een buigbaar potlood met daaraan een kaartje. Voor mijn mentor en voor mevrouw Tjoe had ik een dierenmok met boerderijdrop erin.
Het echte afscheid van de kinderen en mijn mentor was niet gemakkelijk, maar er komt een tijd van komen en (helaas) een tijd van gaan.
Ik kan terug kijken op een ontzettend leerzame stagetijd. Een tijd waarbij ik veel les heb kunnen en mogen geven, waarbij ik ruimte heb gekregen om mijn eigen ding te doen en dit werd vaak in dank afgenomen. Het is ook een tijd geweest waarbij ik geconfronteerd ben met moeilijke situaties waardoor ik mezelf nog beter heb leren kennen. Het is een rijke ervaring waar ik nog heel vaak met een glimlach aan terug zal denken!
Alleen zit het afscheid nemen er nog niet op. Vanavond met bijna alle huisgenoten uiteten om de laatste avond hier goed af te sluiten en morgenvroeg zit het avontuur er dan echt bijna op. Om 11 uur, als de vliegtijden tenminste zo blijven, worden we door onze vertrouwde taxichauffeur Brian opgehaald en ons vliegtuig zal om 15.15 uur vertrekken. In de vroege maandagochtend zullen we om half 6 landen.
De afgelopen drie maanden in Suriname zijn fantastisch geweest! Ik heb mogen genieten van de natuur en de vele bezienswaardigheden wat dit land siert. Ik heb de cultuur van dit land mogen ervaren, de gastvrijheid en openheid, de diversiteit van eten, maar ook de directheid van de mensen. Ik heb ervaren hoe het is om geheel op mezelf te zijn waarvan ik genoten heb en natuurlijk ook geleerd. Ik ga de stad, die ik eerst vies, chaotisch en druk vond (alles went) missen, het huis en de huisgenoten, maar een ding niet: en dat zijn de sissende en roepende mannen hier op straat!
Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verhalen de afgelopen weken, ik heb ze in ieder geval met veel plezier geschreven.
Ik ben benieuwd naar iedereen die mijn verhalen de afgelopen weken gelezen heeft, dus als je wilt (geen verplichting), kun je even je naam achterlaten bij ‘reacties’. Bedankt!
Als aller-allerlaatste wil ik iedereen bedanken voor het meeleven met mij via kaartjes, mailtjes, smsjes en telefoontjes. Deze hebben mij ontzettend goed gedaan en zijn voor mij erg belangrijk geweest.
Mo syi Switi Sranan, tot ziens heerlijke Suriname!
Ellen
De tijd is gevlogen en daarom typ ik dan ook met een wat raar gevoel dit laatste verhaal, het zou namelijk net zo goed een van de eerste kunnen zijn.
Gister was het dan zover: afscheid nemen op stage. Ik zal jullie vertellen, ik werd gewoon met een nerveus gevoel wakker. De afgelopen tijd heb ik zo vaak in de klas gestaan met het gevoel van, wat ga ik deze kinderen missen. Op de een of andere manier bouw je met deze kinderen een hele andere, een speciale, band op dan in Nederland. De kinderen waarderen het zo enorm dat je bij hun in de klas bent en dat steken ze niet onder stoelen of banken. Het enthousiasme wat van ze afstraalt als ze je zien, de vele tekeningen, de reacties op mijn lessen en de mooie woorden die ze op het laatst in mijn dagboek geschreven hebben. De woorden ‘ik ga je missen’ , ‘kom je gauw terug’ en zelfs ‘i love you’ laten je op het laatste dan niet meer koud. En wat het dan misschien net wat moeilijker maakt is het feit dat je weet dat je deze kinderen waarschijnlijk niet meer terug zal zien.
Maargoed, hoe was het afscheid dan? Het was een geweldige en gezellige dag! Ik ben de dag creatief met ze begonnen. De kinderen waren verdeeld in groepen en elke groep ging wat anders doen: stempelen met okers, schilderen, prikken of scheuren en plakken. Ze waren gedreven en het eindresultaat mocht er zijn, een pracht aantal werkjes. Verder hadden de kinderen spelletjes van thuis meegenomen waarmee ze vervolgens een hele tijd mee zoet zijn geweest. Tussendoor had ik wat te snoepen voor ze: een lange jan en spekjes. Ondertussen werd de gezelligheid een heel klein beetje verstoord door het licht dat uitviel, de regen viel werkelijk waar met bakken uit de hemel waarbij ook onweer en bliksem tevoorschijn kwam. Op het einde van de dag stond het water tot aan het klaslokaal!
Maar natuurlijk verstoorde dit de gezelligheid niet en zijn we vrolijk door gegaan met spelletjes.
Toen het einde van de dag in zicht kwam heb ik dan eindelijk de cadeautjes van de kinderen uitgepakt. (dit had ik voor op het laatst gepland, terwijl de kinderen dit het liefst al aan het begin van de dag gegeven hadden) Van de hele klas heb ik een groot doek gekregen met daarop hun beide handen en naam. Daarnaast nog een servettenhouder. Verder hadden heel wat kinderen nog eigen cadeautjes bij: een shirt van Suriname, pennen, ketting, oorbellen, enkelbandje, badpakket, mok, tas, sjaaltje (voor het koude Nederland juf!), button (you’re the best teacher) en wat tekeningen. Kortom, ik ben behoorlijk verwend. Maar er is een klein probleempje: ik vrees dat mijn koffer al te zwaar is zonder al deze spullen...
Natuurlijk heb ik de kinderen ook nog verwend met een kleinigheidje, voor elk kind had ik een buigbaar potlood met daaraan een kaartje. Voor mijn mentor en voor mevrouw Tjoe had ik een dierenmok met boerderijdrop erin.
Het echte afscheid van de kinderen en mijn mentor was niet gemakkelijk, maar er komt een tijd van komen en (helaas) een tijd van gaan.
Ik kan terug kijken op een ontzettend leerzame stagetijd. Een tijd waarbij ik veel les heb kunnen en mogen geven, waarbij ik ruimte heb gekregen om mijn eigen ding te doen en dit werd vaak in dank afgenomen. Het is ook een tijd geweest waarbij ik geconfronteerd ben met moeilijke situaties waardoor ik mezelf nog beter heb leren kennen. Het is een rijke ervaring waar ik nog heel vaak met een glimlach aan terug zal denken!
Alleen zit het afscheid nemen er nog niet op. Vanavond met bijna alle huisgenoten uiteten om de laatste avond hier goed af te sluiten en morgenvroeg zit het avontuur er dan echt bijna op. Om 11 uur, als de vliegtijden tenminste zo blijven, worden we door onze vertrouwde taxichauffeur Brian opgehaald en ons vliegtuig zal om 15.15 uur vertrekken. In de vroege maandagochtend zullen we om half 6 landen.
De afgelopen drie maanden in Suriname zijn fantastisch geweest! Ik heb mogen genieten van de natuur en de vele bezienswaardigheden wat dit land siert. Ik heb de cultuur van dit land mogen ervaren, de gastvrijheid en openheid, de diversiteit van eten, maar ook de directheid van de mensen. Ik heb ervaren hoe het is om geheel op mezelf te zijn waarvan ik genoten heb en natuurlijk ook geleerd. Ik ga de stad, die ik eerst vies, chaotisch en druk vond (alles went) missen, het huis en de huisgenoten, maar een ding niet: en dat zijn de sissende en roepende mannen hier op straat!
Ik hoop dat jullie genoten hebben van mijn verhalen de afgelopen weken, ik heb ze in ieder geval met veel plezier geschreven.
Ik ben benieuwd naar iedereen die mijn verhalen de afgelopen weken gelezen heeft, dus als je wilt (geen verplichting), kun je even je naam achterlaten bij ‘reacties’. Bedankt!
Als aller-allerlaatste wil ik iedereen bedanken voor het meeleven met mij via kaartjes, mailtjes, smsjes en telefoontjes. Deze hebben mij ontzettend goed gedaan en zijn voor mij erg belangrijk geweest.
Mo syi Switi Sranan, tot ziens heerlijke Suriname!
Ellen
-
12 Mei 2007 - 14:50
Chrisje:
Heel intersessant op je via jouw dagboek te volgen. -
12 Mei 2007 - 14:53
Kim:
Hey lieve ellebel,
Alweer je laatste verhaaltje!!! :(
Ik vond het super om je verhalen via deze site te volgen!
Ik kon ook echt uit je verhalen halen dat je daar volop genoten hebt van alles, wat ik eigenlijk ook niet anders had verwacht van je.
Ik geloof meteen dat het afscheid je zwaar zal zijn gevallen....maar wel fijn om te lezen dat de kinderen je zo verwend hebben.... Meis je hebt daar heel wat voor elkaar gekregen en dara mag je best trots op zijn.
Meis ik ben trots op jouw dat je dit avontuur bent aangegaan!!! GROTE KLASSE
Ik wil je morgen een hele goede terug reis wensen doe voorzichtig.
En een hele dikke kus vanuit het regenachtige Nederland.
Kus Kim -
12 Mei 2007 - 14:56
Jozina:
Hoi Ellen,
Bedankt voor alle mooie verhalen die je met ons hebt gedeeld!! Ik vond het helemaal geweldig al die spannende avonturen. Het afscheid zal niet makkelijk geweest zijn. Als ik het lees moet ik al bijna huilen!! Maar kom maar gauw naar Nederland, want we hebben je vreselijk gemist!!! Tot vlug!!
Groetjes en liefs Jozina
-
12 Mei 2007 - 15:20
Angelique:
hoi ik vindt jou verhaal heel leuk om te lezen .maar je van dag jou laatste dag .wij gaan jou niet meer zien in het internet caffe maar hopen jou weer eens te zien in suriname . morgen ga je terug naar jou land nederland . ik zou zeggen goeie reis naar huis en maakt het er een beste van .
groetjes angelique van het copy center waar je elke dag kwam .
kusjes -
12 Mei 2007 - 15:48
Nicky:
El... leuke enthousiaste verhalen, mooie foto's, schattige kinderen, spannende avonturen, leerzame ervaringen... allemaal zo ver weg op eigen houtje, daar is lef voor nodig en jij hebt bewezen dat je het allemaal kan!! En hoe!!
Goede reis, voorzichtig & tot maandag!!
Dikke dikke kus,
Nickel -
12 Mei 2007 - 16:16
Hanneke:
Yooo El,
Hoorde van Kim dat je verhaal op de site stond, natuurlijk meteen lezen :D
Ik heb genoten van al je mooie verhalen. Zo leek het of we er allemaal een beetje bij waren. Toch zijn we ook erg blij dat je weer thuis komt.
Lieve Jans, tot in Nederland.
Een hele dikke kus x -
12 Mei 2007 - 16:54
Kim:
Heey Belle,
Ik ben vrijwel alle verhalen gelezen, en jullie hebben echt een toptijd gehad. Maar aan alles komt een eind.
Don't cry because its over, but smile because it happend!!
kus kim (pabke) -
12 Mei 2007 - 17:00
Wilma :
Hoi Ellen
Wat een fijne tijd hebben jullie samen gehad in Suriname.
Wij vinden het heel fijn om jullie maandagmorgen weer op Schiphol te zien.Fijne avond en goede reis.
Ed en Wilma -
12 Mei 2007 - 17:15
Hanneke:
Oh ja, en natuurlijk een heeeeeele goede reis! En Kim wil nog even zeggen dat je heeeeeeeele leuke foto's had! (En ik ook :D)
-
13 Mei 2007 - 06:31
Papa Frank:
Wat was jij door je verhalen en verslagen van je belevenissen toch telkens dichtbij. Maar de knuffel konden we niet geven! Dat doen we maandag op het vliegveld weer. Fantastische tijd voor jou, die je niet had mogen missen. Je kent mijn spreuk: Kijk vooruit, niet terug!, al kun je nu met grote tevredenheid terugkijken op jou Surinaamse stage. Kussen, goede vliegreis en tot maandagvroeg, Frank. -
13 Mei 2007 - 07:55
Marlie:
Het is niet niet te bevatten dat je bijna weer thuis bent. Ik ben verslaafd geraakt aan internet, gauw weer even kijken of Ellen iets te vertellen heeft en genieten van je verhalen en foto's. Ook geweldig dat je zoveel lieve reacties van vrienden en familie hebt gekregen.
Maar het allerfijnste is dat ik je morgen weer live zie. Dikke kus, goede vlucht, nog 1 nachtje.....
Mama. -
13 Mei 2007 - 09:24
Suzie:
He lieve ellebel,
Net terug van mijn avontuur met het zwemmen met de dolfijnen heb ik je laatste verhaal met kippenvel gelezen!! Misschien ook wel iets te realistisch voor mij, maar je schreef het weer zooo mooi! Haha.
Ik heb altijd super genoten van al je verhalen. Je schreef ze echt zo ontzettend levendig dat het heerlijk was om te lezen!!
Maar zoals de anderen ook al zeggen heb je daar van je Suriname avontuur echt een super tijd gemaakt waar je reuze trots op mag zijn wat je allemaal wel niet bereikt hebt!!
Voor nu een goeie en veilige reis! Heel veel plezier weer met het weerzien van iedereen! Een beetje jaloers ben ik wel, maar onze knuffel moet nog ff 2,5 maand wachten :) Bijna zolang dus als de tijd die je in Suriname hebt doorgebracht merk ik nou....haha :)
Een grote virtuele knuffel met een grote kus!! xx Suzie
-
13 Mei 2007 - 12:01
Belg:
Lieve Ellen,
Wat heb ik genoten van je verhalen, ik vind het echt super voor je en dit was een ervaring om nooit meet te vergeten. Toch ben ik ook weer blij dat je terug komt want missen heb ik je zeker gedaan. Heb je mijn kaartje nu ontvangen??? Meid een goede reis en tot heel snel dikke kus belg -
13 Mei 2007 - 13:35
De Grote Broer:
Hee lief zusje,
Je laatste verhaal, mijn laatste reactie. Dit keer een heel serieus verhaal, dus mijn serieuze reactie. Ik ben blij dat je zoveel hebt kunnen zien en zoveel hebt kunnen meemaken. Zelf heb ik er niks van meegemaakt, maar door je leuke en spannende verhalen heb ik toch veel indrukken die jij hebt opgedaan meegekregen. Ik bedank je daarom ook voor die indrukken. Ik ben blij dat jij dit alles hebt kunnen meemaken. Maar zoals we tevoren al hadden besproken is zo'n reis altijd TE kort of TE lang. Wees blij dat die TE kort is geweest want dat betekent alleen maar dat het goed is geweest en dat je plezier hebt gemaakt!!! Tot slot een goede terugreis en ik ben blij je morgen weer te zien.
De laatste virtuele kus (morgen krijg je een echte) -
13 Mei 2007 - 18:12
Ina:
Hee Ellen, natuurlijk heb ik je verhalen gelezen, af en toe ben ik er echt even voor gaan zitten, zo uitgebreid had je al je belevenissen beschreven, het was erg leuk om het te volgen. Maar ik ben er van overtuigd dat je nog veel meer te vertellen hebt, we zetten de koffie al vast aan dus tot gauw -
13 Mei 2007 - 19:22
Vesna:
Lieve Ellen,
We hebben genoten van je verhalen op internet, maar het wordt nog leuker als je het straks zelf vertelt. Goede reis, dikke kus van ons vieren en we bellen maandag - kort - om even je stem weer te horen.
Knuffel van Alek en Branko -
14 Mei 2007 - 17:16
Marlenis:
En daar is ze weer! Joehoe... Kan niet wachten om je weer in het 'eggie' te zien!
Verhalen waren super, heb er van genoten!
Kus -
15 Mei 2007 - 20:05
Christel:
Heey ellen!
Het was heel leuk om al jouw leuke verhalen te lezen, super om te lezen wat je allemaal meegemaakt hebt!!!
Hoop je weer snel te zien (het weekendje wat we gepland hebben)om dan nog eens alles uit jouw mond te horen! Wordt weer een tijd om flink bij te kletsen ;)
Groetjes chrizzz -
16 Mei 2007 - 17:15
Maarten:
Hey El
En jammergenoeg alweer het laatste hoofdstuk van dit fantastische verhaal!! Het is elke keer weer prachtig om te lezen hoe jij al die avonturen bleeft, waarvan wij alleen nog maar kunnen dromen. Het wordt wel een beetje werkelijkheid als je jou verhaal leest, gewoon te spannend!
Uit je verhalen blijkt wel dat je volop genoten hebt van de 3 maanden vol avontuur, zon, kinderen, afzien, feesten en ervaring!!
Ik ben trots op je dat je dit avontuur bent aangegaan. TOP!!
Maar gelukkig ben je weer veilig en wel thuis in rustige en regenachtige veldhoven. Veel plezier nog en geniet lekker na van al je prachtige avonturen en we spreken snel een keer af om bij te praten.
Liefs x x x -
16 Mei 2007 - 18:09
Jose En Rene:
Lieve Ellen
Heel fijn dat je weer gezond terug bent in Veldhoven.Wij hebben je wel een beetje gemist hoor.
Maar ook fijn dat je het zo geweldig naar je zin hebt gehad.
Tot gauw! -
16 Mei 2007 - 19:14
Ger En Gertie :
Ellen, we hebben genoten van je mooie verhalen tijdens de stage in Paramaribo. Bewonderenswaardig hoe je dit hebt opgepakt en hebt "ondergaan". Wel echt iets voor jou: alles tot in de puntjes voorbereiden, goed regelen en dan er vol tegenaan en er voor 100% voor gaan. Je hebt bewezen in staat te zijn "je eigen boontjes te kunnen doppen" en dat is iets om trots op te zijn. Misschien kun je naast "juffrouw" ook nog als reisjournaliste aan de slag .....
Liefs, -
16 Mei 2007 - 19:35
Martha:
Lieve Ellen!!
Fijn te horen dat de vlucht goed is verlopen!! Hier nog steeds alles goed, alleen mis ik jullie gezelligheid toch echt wel! Het was een super tijd! Ik zal het spritjes-ritueel nog even in stand houden :) Al gaan ze er wel erg hard doorheen! Succes met alles en tot snel!
Kus Martha -
17 Mei 2007 - 08:43
Lieke:
Wat een ervaring(en) ben je rijker! Het zal wel wennen worden hier, het is toch weer een tijd geleden en qua warmte komt het zeker niet overeen... helaas.
Ik ben blij dat je in ieder geval heel terug gekomen bent. Straks (iig met je mam's verjaardag) zal ik je met je bruine huid enthousiast groeten!
Tot snel nichtje! en dat je deze weken een speciaal plekje geeft!
Groetjes, kus Lieke -
17 Mei 2007 - 10:31
Piet En Lenie:
Hoi Ellen
We bedanken je heel erg voor alle inspanning die je hebt gedaan om ons deelgenoot te maken van jouw avonturen in Suriname, een onvergetelijke tijd lijkt ons.
Nu ben je, vele ervaringen rijker, klaar om als ervaren juf voor de klas te gaan staan.
See you soon.
Veel liefs van,
Piet en Lenie -
17 Mei 2007 - 17:05
Yvonne Jansbeken:
Aan alles komt een eind! vervelend als je het naar je zin hebt. In mijn laatste reaktie wil ik je toch allereerst bedanken dat je ons meegenomen hebt op je reis naar Suriname. Je schrijfsels waren als een goed boek. Je begint eraan en je wordt meegenomen in een nieuwe wereld. Elke keer las ik weer vol bewondering je uitvoerige verhalen.
Mijn complimenten. Je hebt verteld dat je ze gaat bundelen. Geweldig, een mooie herinnering dat naargelang de tijd verstrijkt leuker wordt.
Ellen nogmaals dank, geniet van de vakantie en tot ziens.
-
18 Mei 2007 - 10:28
Joyce Jacobs:
Hey Ellen,
Nu weer lekker thuis maar ik weet zeker dat je het al gaat missen!! Leuk om alle foto`s zo te zien zo krijgen we toch een beetje een indruk hoe het onderwijs er daar uit ziet!
Ik spreek je snel weer
Grts x Joyce -
18 Mei 2007 - 11:20
Ester:
Ben benieuwd of je nog wel kunt wennen aan Nederland na al je avonturen daar. Ik ben blij dat het je zo goed is bevallen. Ik vond het heel leuk om via je site op de hoogte te blijven en heb het idee dat het echt een ontzettend mooie ervaring is geweest.
Tot de verjaardag van Marlie!
Liefs Ester -
18 Mei 2007 - 23:49
Rianne AKa Kreeft!:
Aaaai, allereerst een kleine vermelding! Op dit moment doe ik mijn naam aan! Heb jij al weer Brownie's gegeten na je thuiskomst?
Aboeng.. Jullie keuken ligt er verlaten bij, af en toe komt alleen onze huiskat er nog.. Jullie vertrekje blijft dus nog een beetje van jullie.. De foto's, ik kan er uren naar kijken! Heb echt een super tijd met je gehad hier.. Jij & Linda worden wel gemist.. Met een super avontuur achter de rug kun je in ieder geval wel spreken van een geslaagde Surinaamse tijd!
Veel liefs, bosi & brasa, Rianne -
19 Mei 2007 - 12:37
Jansbekens Heemskerk:
Lieve Ellen,
al weer een paar dagen in Veldhoven, hoe bevalt dat na je grote avontuur?
Als ik alle reacties lees zijn er heel veel mensen blij dat ze jou weer in het echt zien en kunnen knuffelen! Maar al die mensen hebben vast net zoals wij genoten van je verhalen uit Suriname. Gelukkig eb je als juf lange vakanties want je zult nu wel de smaak van verre reizen te pakken hebben!
Ellen, tot 9 juni, liefs,
Joris, Trudy, Joris jr, Jasper en Frederike -
19 Mei 2007 - 17:02
Dinie:
Dag Ellen,
Nu even de tijd genomen om jouw laatste verhaal te lezen. Ik geloof zeker dat je een goeie en leerzame tijd gehad hebt.
Hartverwarmend hoe het afscheid verlopen is. Leuk om te lezen en de foto's waren ook de moeite waard. Je hebt een lekker rond gezichtje gekregen op de foto.
Ik hoop dat je deze week weer een beetje gewend bent in Holland. Regen, zonnetje en een lekker bed en bad.
Ik had Marlie woensdag al willen bellen, maar er is niet van gekomen. Ook voor hun zal het weer een grote verandering zijn. Maar een eigen dochter thuis went snel en niet te vergeten het weerzien met je bruder. Leuk.
Werk en geniet hier verder en we zien elkaar snel.
Groetjes Dinie -
20 Mei 2007 - 15:06
Nicole:
Heeej El!
Kep al je verhalen met heeel erg veel plezier gelezen, elke keer weer! De ervaringen die je op hebt gedaan, zijn ervaringen om nooit te vergeten! Maar dat zal vast niet gebeuren, zeker niet met alle mooie verhalen waar je elke keer weer moeite voor hebt gedaan!
Liefs Nicole -
24 Juni 2007 - 07:21
Ikke:
Ik vond het leuk om alles te lezen. Ik doe zelf nog onderwijsassistente omdat ik een opstapje moet hebben naar de PABO. Ik heb er altijd al over nagedacht om een stage te doen in het buitenland als ik echt de pabo doe. Als ik jou verhaal lees, weet ik zeker dat ik ook naar het buitenland wil. En wie weet word dat ook wel Suriname! -
18 Juli 2009 - 04:40
Jane:
Beste Ellen,
Ik zou gaarne meer willen weten over jouw bevindingen op de "Vrije School" gezien mijn beide kinderen het komend schooljaar 2010 daar zullen zitten. Mijn dochter gaat van de Cederboom school naar de Vrije school en ik zou toch willen weten hoe mijn 6 jarige dochter aangepakt zal worden. -
20 Mei 2012 - 07:51
Roel Van Osch:
Beste Ellen,
Van 1976 tot 1978 heb ik op de Vrije School gezeten, in deze periode heb ik samen met mijn ouders en twee zussen in Suriname gewoond. Komend jaar wil ik graag mijn kinderen (dan 11 en 12) Suriname laten zien. Ik was op google op zoek naar De Vrije School en kwam zo jou reisverslag tegen. Dit heb ik met veel plezier gelezen! Ik heb les gehad van 3 juffen waarvan ik alleen juffrouw pai-min herinner (want die sloeg blanke jongentjes met een linaal op hun handen, zij waren zo vrijpostig, hahaha). Werkt zij er nog steeds?
Nogmaals, genoten van je reisverhaal en een aantal leuke tips opgedaan.
Gr. Roel van Osch
r.van.osch@online.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
