Gehobbel en geklauter met spierpijn toe

Met een heerlijk voldaan gevoel en een dosis spierpijn in mijn kuiten zit ik na te genieten van mijn belevenissen van het weekend.
Dit weekend begon met behoorlijk wat ‘spang’! Anti-malaria tabletten, wel of niet? Zoja, dan zijn we al een dag te laat! HELP! Na heel wat keren het aantal tabletten tellen - hoeveel tabletten hebben we nodig, hoeveel dagen zijn dit, halen we dit wel voor de tijd dat we hier zijn – en het wikken en wegen van de bijwerken en risico’s hebben we uiteindelijk besloten om wel te beginnen met de tabletten. Aangezien de GGD adviseert om de tabletten in te nemen en ons avontuur naar het tropisch regenwoud eraan zit te komen (ja, het gaat door!!) leek ons dit zeer verstandig. Nu maar op hoop van zegen dat we geen bijwerkingen krijgen.
Na een kalmerende douche en heel wat hoofdpijn minder zijn we aan het eind van de middag met alle huisgenoten vertrokken naar Brokopondo. Deze rit was verre van rustgevend...! De weg van Paramaribo naar Brokopondo is namelijk een bauxietweg: knalrood, megahard en vol gaten! Na twee en een half uur slingeren over de weg om de gaten te ontwijken en af en toe toch door een gat rijden kwamen we door elkaar geschud aan op de plaats van bestemming. We verbleven met z’n alleen in een logeerhuis. Een probleem: de w.c. kon niet doorgespoeld worden en de douche deed het niet. Dit werd dus je behoefte met een emmer water door de w.c. wegspoelen en niet douchen. Slik, achja, er is in ieder geval nog een w.c.!
Na het leegkopen van de plaatselijke ‘supermarkt’ is de kok gaan koken en hebben we een potje gekaart. Tegen een uur of tien was de maaltijd kip met rijst en kouseband klaar, deze ging er dan ook behoorlijk goed in. Tot in de late uurtjes doorgaan zat er niet in, aangezien we de volgende dag om zeven uur weer naast ons bedje moesten staan.
Het opstaan viel mee, gelukkig geen last gehad van bijwerken van de anti-malariatablet en het zonnetje scheen! Reden genoeg om ‘fris’ op te staan. Ontbijten, tas inpakken met eten en veel water, sportschoenen aan en hup de bus in.
Dit ritje naar Brownsberg was niet veel anders als die naar Brokopondo. Weer een bauxietweg en op het einde moesten we een stuk naar boven rijden. Aangezien het geregend had de afgelopen dagen was de weg glad en blubberig. Maar ik ben heelhuids en zonder misselijkheid boven aangekomen.
Hier kon de wandeling beginnen. Deze begon met een geweldig mooi uitzicht over het Prof. Dr. Ir. Van Blommesteinstuwmeer. Uiteraad een mooi fotomoment. Toen moest het echte werk toch eindelijk eens beginnen, het eerste deel bestond voor het grootste gedeelte uit vooral dalen, af en toe wat klimmetjes maar geen pittige. Je moest goed kijken waar je liep, dus af en toe betrapte ik mezelf erop dat ik wel van de omgeving moest genieten! Na een zoveelste uitkijk- en fotomoment gingen we op weg naar de Leo en Irene waterval. De Leo-waterval was niet heel ver lopen, maar behoorlijk bezweet was ik wel dus deze kwam als geroepen. Meteen de kleren uit en in bikini genieten van het koele stromende water. Heerlijk zo’n afkoeling, weer helemaal fris om door te gaan naar de Irene-waterval. Deze daling was behoorlijk heavy! De grond was nog nat en het was redelijk stijl naar beneden. Oppassen geblazen en goed kijken waar je loopt. (de ervaring van de vroeger gemaakte bergklimmen kwam goed van pas!) Na wat “oe en a momenten” kwam ook deze waterval als geroepen. De Irene-waterval was groter dan de Leo-waterval, maar hierbij hoefde je niet een stuk te lopen voor je er was. Na een tweede afkoeling en een mentale voorbereiding kon de pittige klim terug naar boven toe beginnen. Deze bestond uit het nemen van grote, hoge stappen, jezelf omhoog trekken en vooral veel zweten! Onderweg een leguaan, dragende mieren, slang en een bijzondere rups gezien. Na wat rustmomenten kwamen we na een dikke twee uur weer aan bij het beginpunt. Als geweldige afsluiting zagen we hier een familie brulapen hoog in de bomen. Machtig mooi! Met een voldaan en toch wel trots gevoel was het tijd om een welverdiend groot glas drinken te drinken.
Na een uurtje bijkomen reden we met het busje weer naar het logeerhuis in Brokopondo. Een douche zou op dat wel ideaal zijn, maar dat zat er niet in. Oplossing? Dan maar wassen in het meer. (jullie lezen het goed, Ellen wast zich in een meer!!) In het donker met shampoo in de hand en in bikini op naar het meer. Hier een frisse duik genomen en mezelf gewassen. Onzettend gelachen met iedereen daar.
Daarna lekker gerelaxed en mijn buik weer volgegeten. Later in de avond begon ik mijn benen al te voelen dus een bed kwam goed van pas!
Zondag hebben we in Brokopondo zelf doorgebracht. Na uitslapen en bijkomen bij het ontbijt onder het genot van spierpijn in de kuiten naar het aangelegd strand gegaan. Dit was echt geweldig mooi (de avond ervoor was het donker dus konden we niets van de omgeving zien)! Zwemmen in een meer in het regenwoud, erg bijzonder. Hier de middag dus doorgebracht en in de zon kunnen uitrusten.
Aan het einde van de middag zijn we nog naar de sloppenwijken van Brokopondo geweest. Huizen die bestaan uit een paar planken en een golfplaat als dak, vrolijke kinderen die veel naar je zwaaien en vrouwen die wegduiken onder een doek was vooral het aanzicht. Behoorlijk triest om te zien en ik was dan ook blij dat we weer terug gingen.
Rond vijf uur vertrokken we weer terug naar Paramaribo, hier kwamen we tegen acht uur weer aan.
Dit weekend was een goede voorbereiding op de trip naar het Kaysergebergte, de spieren zijn warm en ik ben een beetje gewend aan het primitieve leven. Al zal het Kaysergebergte nog minimaler zijn!

Verder zijn we afgelopen week met alle huisgenoten uiteten geweest bij Dumpling, een huisgenoot was namelijk jarig. Dit is een chinees restaurant waar je met stokjes moet eten. Hier hebben we zeer divers gegeten. Kleine hapjes en o zo heerlijk!
Donderdag zijn Linda en ik naar een grotere supermarkt gegaan waar ze veel Nederlandse producten hebben. Eindelijk aardappelschijfjes! Verder vis, chips, ijsjes en nog teveel andere dingen om op te noemen ingeslagen. Hier schrokken we toch wel even van de prijs die we moesten afrekenen...!

Morgen is de laatste schooldag voor de paasvakantie, woensdag hebben we ouderochtend en teamvergadering. De dagen tot vrijdag staan in het teken van voorbereiding op de negendaagse trip naar het Kaysergebergte en de Raleighvallen. Een goede rugzak, zaklamp, broek en eventueel bergschoenen wil ik nog gaan kopen. We kunnen maar het minimale aan bagage meenemen, dus lang hoef ik niet over mijn kledingkeuze enzo na te denken. (scheelt weer he ;) )

Met dit verhaal zullen jullie het dan de komende tijd moeten doen, zodra ik terug ben uit het regenwoud horen jullie weer van me!
Liefs Ellen

P.S. Nogmaals voor sommige mijn adres: Kwattaweg 70, Paramaribo, Suriname. (Hier is GEEN postcode)